PASOŻYTY JELITOWE

Pasożyty w jelitach – skąd się biorą?

Choroby pasożytnicze bardzo często kojarzone są z krajami tropikalnymi i rozwijającymi się. Znacznie częstsze podróże w egzotyczne miejsca, moda na surową kuchnię skutkuje coraz większym odsetkiem występowania pasożytów nie tyko u dzieci, ale i dorosłych. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pasożyty są przyczyną 14 mln zgonów rocznie na świecie, co przekłada się na 25% ogólnego wskaźnika śmiertelności. Zakażeniom pasożytniczym sprzyja spożywanie niedomytych owoców i warzyw, niestaranne przygotowanie jedzenia (niedogotowane mięso), picie nieprzegotowanej wody, brak higieny osobistej, zaburzenia odporności, spożywanie produktów spożywczych nieznanego pochodzenia, kontakt ze zwierzęciem domowym, który dawno nie był odrobaczany.

Pasożyty w jelitach – objawy

Pasożyty mogą być przyczyną szeregu dolegliwości. Ich obecność może doprowadzić do mechanicznego uszkodzenia tkanki: skóry, ściany jelit lub układu nerwowego, jak również mogą prowadzić do trwałych zmian np. w wątrobie. Pasożyty wytwarzają substancje wywołujące silne reakcje alergiczne, które mogą powodować gwałtowną odpowiedź organizmu. Większość objawów towarzyszących zakażeniom pasożytniczym jest niespecyficzna. Najczęstszymi zgłaszanymi przez pacjenta dolegliwościami są: bóle brzucha, biegunki lub zaparcia, chroniczne zmęczenie, utrata wagi, ból głowy nieznanego pochodzenia, bóle stawów i mięśni, brak lub wzmożony apetyt, problemy skórne, obniżona odporność, drażliwość lub apatia. Jednak nie zawsze obecność pasożytów będzie wywoływać u pacjenta objawy, zdarza się tak, że objawy pojawiają się dopiero podczas spadku odporności organizmu. By zweryfikować obecność pasożytów jelitowych w organizmie człowieka niezbędne jest badanie kału.

Badanie na pasożyty jelitowe.

Instytut Mikroekologii przeprowadza oznaczenie następujących pasożytów jelitowych:

Giardia intestinalis/ syn. Gardia lamblia (lamblioza),
Cryptosporidium spp. (kryptosporydioza),
Entamoeba histolytica (pełzak czerwonki; ameboza),
Taenia spp. (tasiemiec; tenioza),
Ascaris lumbricoides (glista ludzka; askarioza),
Strongyloides stercoralis (węgorek jelitowy; strongyloidoza),
Inne,
Enterobius vermicularis (owsik ludzki; enterobioza) – wymaz okołoodbytniczy w kierunku owsicy;

W Instytucie Mikroekologii badania w przypadku pierwotniaków wykonywane są zarówno tradycyjną metodą mikroskopową jak również potwierdzane metoda immunoenzymatyczną (ELISA), co zwiększa czułość i swoistość badania.