- Choroby autoimmunizacyjne
- by Monika Cyprian
Autoszczepionka to indywidualnie dostosowany preparat, wykonany ze szczepów własnych bakterii pacjenta. Mechanizm treningu immunologicznego leży u podstaw terapii autoszczepionką.
Co to jest autoszczepionka i jak ona powstaje?
Autoszczepionkę stosuje się w sytuacji, gdy infekcja nieustannie powraca nie poddając się leczeniu. Jest to preparat przygotowywany na zlecenie lekarskie, z użyciem bakterii pozbawionych wirulencji, które są przyczyną nawracających infekcji u danego pacjenta. Przygotowanie preparatu dla konkretnej osoby sprawia, że jest on całkowicie dostosowany do indywidualnych potrzeb i bardzo dobrze tolerowany. Materiał pobiera się od chorego z ogniska zakażenia, następnie hoduje się bakterie, pozbawia je wirulencji, czyli unieszkodliwia, po czym wprowadza się je do organizmu, najczęściej w formie aerozolu na błonę śluzową nosa bądź jamy ustnej. Można podawać także w postaci iniekcji, czy też na skórę. W trakcie wytwarzania, dawka autoszczepionki jest dostosowywana do historii choroby, dolegliwości, ogólnego stanu odporności oraz wieku pacjenta. Ma to na celu maksymalne pobudzenie układu odpornościowego i wytworzenie odpowiedzi immunologicznej pacjenta. Autoszczepionka, zwana jest także szczepionką własną i nie może być zastosowana u innego pacjenta.
Rodzaje autoszczepionek
Istnieją dwa rodzaje autoszczepionek:
- Autoszczepionki zawierające E.coli
To najczęściej stosowany rodzaj autoszczepionki o szerokim zakresie zastosowania. Autoszczepionka z E.coli pozyskiwana jest z próbki kału danego pacjenta. Spośród bakterii znajdujących się w jelicie, bakterie E.coli mają szczególnie silny wpływ na układ immunologiczny. Ponadto, drobnoustroje pochodzące od pacjenta są bardzo dobrze tolerowane przez jego organizm. Dlatego własne bakterie E. coli nadają się do zastosowania w immunoterapii chorób przewlekłych.
- Autoszczepionki związane z konkretnymi infekcjami
Do produkcji autoszczepionek związanych z konkretnymi infekcjami, wykorzystuje się czynniki chorobotwórcze pobrane z odpowiedniego ogniska zapalnego. Przykład stanowią zapalenia skory, infekcje dróg oddechowych, okolicy genitaliów, dróg moczowych lub błony śluzowej jamy ustnej. Pozyskane bakterie są inaktywowane, przetwarzane na autoszczepionkę i mogą aktywować układ immunologiczny bez wywołania infekcji. Ten rodzaj autoszczepionki jest stosowany rzadziej, wyłącznie w sytuacji, w której lekarz podejmuje decyzję o konieczności zastosowania tego rodzaju autoszczepionki.
W jakich przypadkach lekarz może zalecić autoszczepionkę?
Decyzja o terapii autoszczepionką może zapaść, gdy wszystkie inne sposoby leczenia zostały już wyczerpane i nie dają oczekiwanych rezultatów – infekcje wciąż nawracają.
Najczęstszymi schorzeniami w których stosuje się autoszczepionkę są:
- nawracające infekcje pęcherza i/lub pochwy,
- choroby autoimmunizacyjne,
- problemy skórne, takie jak: atopowe zapalenie skóry, trądzik,
- katar sienny,
- astma oskrzelowa, uczulenie na roztocza kurzu domowego,
- infekcje dróg oddechowych, w tym: przewlekły katar, kaszel, zapalenie zatok przynosowych i migdałków,
- nawracające infekcje u dzieci,
- nawracające zakażenia grzybicze.
Jak długo trwa leczenie?
Leczenie trwa od 6 do 8 tygodni, czas zależy od choroby podstawowej, wieku pacjenta czy innych ewentualnych schorzeń towarzyszących. Dawka autoszczepionki zwiększana jest stopniowo, co gwarantuje trwałą regulację systemu odpornościowego oraz normalizuje jego działanie. W ocenie leczenia autoszczepionką decydujące znaczenie powinno mieć samopoczucie pacjenta.
Jak zamówić autoszczepionkę?
O zastosowaniu autoszczepionki każdorazowo powinien zadecydować lekarz. Dokładne informacje dotyczące właściwego pobrania próbki znajdują się w specjalnie przygotowanym pakiecie, dostępnym w Instytucie Mikroekologii w Poznaniu.
